સુહાની ઓફીસ માટે લેટ થતી હતી અને તે બધા કામ એટલી ઝડપ થી કરતી હતી કે તેને શ્વાસ લેવાનો સમય પણ ન હતો. સાહિલ સૂતો હતો કેમકે તે આખી રાત જાગ્યો હતો, 7 મહિનાના તેના બાળક અથર્વની સંભાળ રાખવામાં. અથર્વ બીમાર હતો, સુઈ શકતો ન હતો અને રડ્યા જ કરતો. સુહાની ને તો જાણે પોતાના બાળકની કશી દરકાર ના હોય તેમ પોતાનું કામ, પોતાની ઓફીસ જ દેખાતી. શુ બાળકને જન્મ આપી દેવો એટલે માં તરીકેની તમારી જવાબદારી પુરી? આશ્વર્યની વાત છે કે જે કોમળતા સ્ત્રીનો સ્વભાવ હોય તે કઠોરતામાં કેમ પરિણમી જાય? જે માતૃત્વ તેના જીવનનો અભિન્ન ભાગ હોય તે તે પોતે જ મહેસુસ ના કરી શકે. બીજા બાળકો પ્રત્યે તો સુહાનીને ચીડ રહેતી પણ સાહિલ ને લાગતું કે પોતાના બાળક પ્રત્યે તો તેને લાગણી હશે જ ને. પણ સુહાની તો કશું એન્જોય કરતી જ નહીં વળી કંમ્પ્લેઇન કર્યા કરતી કે બાળક તેની એકલીની જવાબદારી નથી અને બાળક સાહિલને જોઈતું હતું તો તે જ તેને સંભાળે.

સાહિલે ત્યારબાદ સુહાની પાસે કોઈ અપેક્ષા રાખ્યા વગર અથર્વની પુરી જવાબદારી લઈ લીધી. તે માં અને બાપ બંને બન્યો, પણ માતૃત્વ જાણે તેનામાં વધુ ખીલ્યું. માતૃત્વના રંગથી તેણે પહેલા ક્યારેય ના અનુભવ્યું હોય એ સુખ અનુભવ્યું. કદાચ એ સુખ ભગવાને સ્ત્રીઓને જ માતા બનવાના સુખથી આપેલ પણ અહીં કૈક અલગ હતું. સાહિલ ઘરે થી જ કામ કરવા લાગ્યો અને તે પણ જ્યારે અથર્વ સૂતો હોય ત્યારે બાકી પૂરો સમય તેણે પોતાના બીજા શોખો ,ઈચ્છાઓ ત્યજી અથર્વને શ્રેષ્ઠ ઉછેર આપવામાં ફાળાવ્યો. સુહાની પણ પોતાની લાઈફ પોતાની સ્વતંત્રતા મેળવી ખુશ હતી, તેને ક્યારેક સાહિલના પ્રેમની જંખના થતી પણ તેને વ્યસ્ત જોઈ પોતે પણ વ્યસ્ત બનવાના કોઈ રસ્તા શોધી કાઢતી.

અથર્વ સ્કૂલે જતો થયો, ત્યારે સાહિલે 5 કલાક બહાર કામ પર જવાનું ચાલુ કર્યું. અથર્વ નાનપણથી જ સમજણ વાળો બનેલ. તેને પિતા પાસે ભલે માબાપનો પ્રેમ મળી રહેતો પણ છતાં પોતાની માં ને જોઈ તેને તેના અટેનશનની ઈચ્છા થતી,તે તેના પિતાને વ્યક્ત કરતો પણ સાહિલ કંઈકને કૈક બહાનું આપી તેને સમજાવી દેતો. પણ બાળક અથર્વને પોતાની ફેમીલી ડીસફંક્શનલ લાગતી, તેને હવે પોતાના પિતાને બે જવાબદારીથી મુક્ત કરવા હતા અને પોતાના મમ્મી પાપા ને નજીક લાવવા હતા જે તેના જન્મ પછી અળગા થઈ ગયા હતા.

તેનો છઠો જન્મદિવસ આવી રહ્યો હતો. સાહિલ હર વર્ષે તેનો જન્મદિવસ ખૂબ સરસ ઉજવતો.આ વખતે પણ તેણે પ્લાન્સ બનાવેલ હોય પણ અથર્વ સ્કૂલેથી આવીને સુઈ જાય છે અને સાહિલ તેને પાર્ટી માટે રેડી કરવા આવે તો ઉઠતો જ નથી.

પાપા મારે અત્યારે મમ્મા જોઈએ છે તમે નહીં...સુહાની પાર્ટી માટે રેડી થતી હોય છે ,તે આવે તેવું લાગતું ન હતું. છતાં સાહિલ જાય છે અને સુહાની ને કહે છે તો તે થોડી ચિડાય છે પણ ફરી તે અથર્વ પાસે જાય છે.

અથર્વ ખૂબ પ્રેમથી સુહાનીને વળગે છે. સુહાની ને અલગ જ અહેસાસ થાય છે. તેના બનાવટી જીવનમાં ઘણા સમય પછી કશુંક સુંદર પ્રગટે છે. તે અથર્વનો ચહેરો જુએ છે,તેનું ભોળપણ, નિર્દોષતા, મા ના પ્રેમની જંખના અને ઘણા બધા ભાવ એકસાથે દેખાય છે.

અથર્વ સુહાની ને તેને તૈયાર કરવા કહે છે. સુહાનીએ પહેલા ક્યારેય અથર્વને તૈયાર ના કરેલ હોય તો તે સાહિલ સામે જુએ છે. સાહિલ બોલે છે આજે અથર્વનો બર્થ ડે છે, આજે તેની બધી ઈચ્છાઓ પૂરી થવી જોઇએ. સાહિલ સુહાની ને અથર્વ ને રેડી કરવાામાં મદદ કરે છે. સુહાની ને પોતાને પણ આશ્ચર્ય થાય છે પણ તે આ બધું એન્જોય કરતી હોય છે. પાર્ટી માં પણ અથર્વ સુહાનીનો જ હાથ પકડી ફરતો હોય છે. તેની સાથે વાતો કરતો હોય છે જે 5 વર્ષ સુધી કરી ન શક્યો હોય અને સુહાની ને પણ આજે પોતાની ભૂલો સમજાતી હતી, પોતે પોતાના બાળકનું બાળપણ ગુમાવી દીધો એવો અહેસાસ થતો હતો ,તેના અને સાહિલના સંબંધને પણ નગણ્યો. 

સમાપ્ત.