પાર્ટીના શોરબકોર અને ભીડભર્યા વાતાવરણમાં પણ એષણા પોતાનાં માં મગ્ન હતી. એના બધા ફ્રેન્ડસ હસી મજાક, ડાન્સ કરતા હતા અને પોતે એક ખૂણામાં જાણે બધાથી દૂર ભાગતી હોય એમ એકલી એક ચૈર પર બેઠી હતી. સામે ટેબલ હતું જ્યાં શેંમ્પેન ભરેલ અડધો ગ્લાસ પડ્યો હતો.એને બેકગ્રાઉન્ડ માં ચાલતા મ્યુઝિક થી તકલીફ નહોતી, તકલીફ તો એને પોતાની અંદર ચાલી રહેલ ઘોંઘાટથી હતી. એ ઉભી થઇ પાર્ટી હોલની બાલ્કની માં જતી રે છે અને દૂર દૂર દેખાતા ઝાડ જરૂખાં પર નજર પાથરે છે, એનાં ચહેરા પર થોડું હાસ્ય રેલાય છે જે ક્ષણમાં જ વિલીન થઇ ફરી એના ચહેરાને તંગ બનાવી દે છે. હાથમાં પકડેલ ગ્લાસમાં થી શેમપેન પીવે છે અને એક ઊંડો શ્વાસ ભરે છે.

"એક્સક્યુસમી મીસ", કોઈ એનાં "મી" ટાઈમમાં દખલ કરે છે જેથી એ થોડી અકળાઈ છે પણ પોતાના ભાવને ચહેરા પર આવવા દીધા વગર એ પાછળ ફરે છે. વ્રજ ને જોઈ એનાં ચહેરા પર બધા ભાવ(નાટકીય રૂપે જે એને પોતાના ચહેરા પર લાવેલ)થંભી જાય છે, એ ભાવહીન ચહેરે વ્રજ પર એક નજર નાંખી ફરી ખુલ્લા શહેર તરફ ફરી જાય છે અને ફરી એજ દૂર ઉભેલા વૃક્ષોને જોતા જ વ્રજ ને પૂછે છે, યસ મે આઈ હેલ્પ યુ?

વ્રજ થોડું હસે છે અને પછી એષણાની બાજું માં આવી ઉભો રહી જાય છે.એ એકવાર એષણા પર નજર નાંખે છે જે હજુ એજ ભાવહીન ચહેરે ઉભી હતી.

"તો તને હજુ લોકોની એલર્જી છે એમને? બધાં સાથે કેટલું એન્જોય કરે છે અને તમે હજુ દૂર ભાગો છો," વ્રજ ચુપકીદી દૂર કરતા પૂછે છે.

" ના તો, એવું કશું નથી, હું તો ફ્રેશ એર લેવા આવી હતી, યુ ગો, આઇલ જોઈન યુ ગાઇસ ઇન અ વાઇલ" એષણા જાણે વ્રજની ઉપસ્થિતિ ને દૂર કરવા માંગતી હોય એમ એને કહે છે.

" હા તો તું કઇ મારાથી અભડાઈ છે કે મને અહીંથી ભગાડવા માંગે, જતો રઈશ બસ? ખુશ?"

વ્રજનું આવું બોલવું એષણાને જાણે ક્યાંક ઘા કરી ગયું, કઈક પરાણે છુપાવેલ સપાટી પર ઉપસી આવ્યું અને ક્યારનો ભાવહીન ચહેરો હસીને નીચે જોઈ ગયો, વ્રજે આ જોયું પણ એતો આ ગમગીન છોકરીને હસાવવાનો પ્રયત્ન કરવા આવેલ, પોતે ભૂલો ના પડી શકે.

" એશ, સાંભળને ચાલ આપણે ડાન્સ કરીયે, જો તારું ફેવરિટ સોન્ગ ચાલે છે, તને થિરકવાનું મન નહીં થતું?"

" નથી થતું, તું જવાનો હતો અહીંથી, જા ને," એષણાના ચહેરા પર પથ્થર જેવી કડકાઈ પાથરેલી હતી,આંખો ખાલી, જે આંખો હંમેશા રમતિયાળ,જીવંત રહેતી એ આજે આટલી ખાલીખમ કેમ બની ગઇ હશે,એ વાતની નવાઈ લાગી વ્રજને.

" એ ખડૂસ છોકરી, બસ હવે, તું નહીં આવે મારી સાથે તો હું અહીંથી નહીં જવાનો, "વ્રજ અદબ વાળી ,શરીર ટટ્ટાર કરી,ડોક તાણીને ઉભો રહી જાય છે.

" વ્રજ તંગ ના કર, મારે નથી કરવો ડાન્સ, તને એક વારમાં ના સમજાય? હંમેશા પોતાની જીદ જ મનાવવાની, તું બિલકુલ સુધર્યો નથી" એષણા ચિડાઈને બોલે છે.

વ્રજ બીજી તરફ માથું કરી હસે છે. "તો જેમ પેલા મારી જીદ પુરી કરતી એમ આજે પણ પુરી કર", આટલું બોલી એ એક જુના પુરાણા પણ એજ સ્થિતિમાં કાયમ અધિકારથી એષણાનો હાથ હળવેથી પકડે છે,એની આંખોમાં ઉંડે ઉતરી એના હૃદય ને સ્પર્શે છે, એષણા ભીતરથી ઠરી જાય છે, એનું વલોપાત કરતું હૃદય શાંત થઇ જાય છે. એની પીડા,નારાજગી,ફરિયાદ, ગુસ્સો,ડર,અગણિત સવાલો,અસહાયતા બધું ભુલાય જાય છે. વ્રજની સ્થિરતા ,એનો નુરાની ચહેરો,એનું આ મનમોહક હાસ્ય, એની આંખોમાં ઝળહળતું એનું નિર્મળ, નિર્ભેળ હૃદય જોઈને એષણા મુક થઇ જાય છે,શબ્દોથી જ નહીં,વણથંભ્યા વિચારોથી થી પણ.આ તે કેવું સામ્રાજ્ય હતું વ્રજ નું એષણાનાં અસ્તિત્વ પર. વ્રજ પાર્ટીમાં જવા પગ ઉપાડે છે ને એષણા એની પાછળ એનો હાથ પકડી દોરવાઈ જાય છે.

સ્કૂલ છોડયાને 7 વર્ષે આજે બધાં ગેટ ટુગેધર ના કારણે એક પાર્ટી હોલ માં ભેગા થયેલ. સ્કૂલનાં બધાં મિત્રો એકબીજા સાથે ડાન્સ કરતા હતા. વ્રજ એષણાનાં હાથ પોતાનાં કંધા પર રાખી પોતાનાં હાથને એષણાની કમર પર સરકાવે છે. લગ જા ગલે કી ફિર યે હસી રાત હો ના હો, શાયદ ફિર ઇસ જનમ મેં મુલાકાત હો ના હો ,સોન્ગ વાગતું હતું ,ડાન્સ કરી શકાય એવું મ્યુઝિક હતું.વ્રજ પોતાની મસ્તીમાં હતો, એ એક શબ્દ પણ નહોતો બોલ્યો ક્યારનો. એને જોઈ એષણા ખુશ થતી હતી, એનાં ચહેરા પર હલકી મુસ્કાન ક્યારની અકબંધ હતી. એની આંખો જીવનરસથી છલકાતી હતી.

" તો લગ્ન કર્યા? " વ્રજ બેફિકરાઈથી પૂછે છે.

ના..એષણા દ્રઢતાથી કહે છે.

" તો બચ્ચા?" વ્રજ મસ્તીખોર નજર થી પૂછે છે.

"બચ્ચા તો છે, 1 છે બીજું થોડા દિવસમાં આવી જશે" એષણા જવાબ આપે છે.

" અચ્છા? હવે બચ્ચા ચોરવાના કામ કરે છે એમને? " વ્રજ જ્યારે આ બોલે છે ત્યારે એના કપાળ પર થોડી કરચલીઓ આવે છે.

" કઈ પણ હા વ્રજ", એષણા હસી પડે છે,આગળ બોલે છે, એક કીટન(બિલાડીનું બચ્ચું) પાળેલું છે અને બીજું હુમન બેબી ઓરફેનેજ થી લાવવાનું વિચાર્યું છે, એપ્લિકેશન આપી છે, થોડા દિવસોમાં આઈ વુડ અડોપ્ત વન લીટલ ગર્લ."

" ધેટ્સ વન્ડેરફૂલ, પણ લગ્ન કેમ નથી કર્યા હજુ? "વ્રજ ધીમે ધીમે ડાન્સ કરતા કરતા જ પૂછે છે.

"તારી સાથે લગ્ન કરવાં રેડી હતી ,પણ એતો શક્ય ના થયું,હવે નથી કરવા લગ્ન, એષણા ગંભીર હોવાનું નાટક કરતા બોલે છે.

" ઓહ માય ગોડ, યુ વોન્ટેડ ટુ મેરી મી? આઈ નેવર ન્યુ થિસ", વ્રજ આશ્ચર્યથી પૂછે છે.

" એટલે હું મજાક કરતી હતી હમણાં, તારા સાથે મેરેજ ના થયાં એટલે બીજા કોઈ પણ સાથે મેરેજ નથી કરવા એવુ નથી. હા, તારા માટે જે ફીલિંગ આવેલ એ મારાં માટે અત્યંત ખાસ હતી, હોલી હતી,સુંદર હતી, ઇટ વોઝ બીયોન્ડ થિસ વર્લ્ડ, એક અલગ જ ડાયમેન્શન માં લઇ ગઈ હતી મને, યૂ બેકમ દ કોર ઓફ માય લાઈફ, ત્યારે લગ્ન એટલે શું એ ખબર ના પડતી પણ એટલું સમજતી કે લગ્ન એટલે તારો સાથ આખી લાઈફ, લગ્ન એટલે એ એક શ્રેષ્ઠ સબંધ જેમાં તારા સાથે મારે બંધાવું છે,લગ્ન એટલે તારા પર મારો સંપૂર્ણ પ્રેમ ન્યોછાવર કરવાનો અધિકાર, આટલું કહી એષણા રુકે છે,નીચે માથું કરી થોડું હસે છે પછી પુરા આત્મવિશ્વાસથી માથું ઉઠાવે છે અને વ્રજની આંખો માં જોઈ કહે છે કે પણ જ્યારે લગ્નનની વાસ્તવિકતા દેખાણી ત્યારથી લાગ્યું કે હું લગ્ન ના કરું એજ બરાબર રહેશે અને હું ખુશ છું લગ્ન વગર પણ, બચ્ચાંની ઈચ્છા હતી તો એ પણ પુરી થઇ જશે,બીજું શું જોઈએ હવે?"

વ્રજ એક વેધક નજરથી એષણાની સામે જુએ છે પછી એષણાને પોતાનાથી છોડાવીને એકલો બાલ્કનીમાં જતો રહે છે, એ વિચારે છે કે એષણા સંબંધોથી ભાગે છે કેમ? એ મને આરોપી નથી ગણતી પણ એના આ નિર્ણય લેવા પાછળ હું તો કારણ નથી ને?શુ એને બધા સબંધો પરથી વિશ્વાસ ઉડી ગયો છે? એણે તો પોતાના માટે આવી લાઈફ નહોતી ઈચ્છી, એને તો પ્રકૃતિનાં નિયમો પ્રમાણે જીવવું હતું, બધું નેચરલ જોઈતું હતું, બીજી ગર્લ્સની જેમ એ પણ સિમ્પલ લાઈફ જેમાં એક સરસ મજાનો પરિવાર, બાળક, જોબ અને એના નાના મોટા સપનાઓ, કંઈકને કઈક એક્સપ્લોર કરવાની એકસાઈટમેન્ટ, પોતાના યથાયોગ્ય સમય અને સક્ષમતાથી પોતાની આસપાસ વસતા લોકોની મદદ અને આવું ઘણું એની લાઈફ હતી.શુ એ અતીત ને હજુ પકડીને જીવે છે?

વ્રજનાં વિચારોને અણધારી ગતિ રોકાઈ જાય છે જ્યારે એને પોતાના ખભ્ભા પર કોઈનો હાથ મહેસુસ થાઈ છે, એ પોતાના મગજ ને ક્લીયર કરે છે અને પાછળ ફરે છે. એષણા આંખોમાં સવાલ લઈને ઉભી હતી. 

" શુ હું જાણી શકું કે એવું શું ઠોસ રિજન છે કે તે લગ્ન ન કરવાનો નિર્ણય લીધો છે?" વ્રજ પૂછે છે એવી રીતે જાણે એને એષણાનો એ નિર્ણય યોગ્ય ન લાગ્યો હોઈ.

" કીધું તો ખરા, કે લગ્ન જેવી મોટી રિસ્પોનસીબીલીટી ઉઠાવવા હું પોતાને યોગ્ય નહીં ગણતી" એષણા બને એટલું ચોકસાઈપૂર્વક બોલે છે, એને આ બાબતે ડિસકશન કરવું ક્યારેય ના ગમતું.

" હું નહીં માનતો, કેમકે કોઈ પણ સ્ત્રી જન્મ થતા જ પોતાની અંદર એ કળા ધરાવે છે. તું તો પ્રકૃતીનાં નિયમ ને માનનારી હતી ને?શુ એ બધી વાતો ખાલી વાતો જ હતી, એ રીતે જીવવાની તૈયારી નહોતી? પ્રેમ જાણે, ધર્મ જાણે, પ્રકૃતિનાં નિયમો જાણે પણ એ બધું આચરણમાં કેમ નથી તો? તું આવી રીતે એસકેપિસ્ટ કેવી રીતે બની શકે?" 

અકળામણમાં વ્રજ શુ શુ બોલી જાય છે એનું એને પોતાને ભાન નથી રહેતું. એષણા એની અકળામણ પાછળનું કારણ સમજવાનો પ્રયત્ન કરતી હોય છે પણ વ્રજ આટલું બોલી ચૂપ થઈ જાય છે.

" વ્રજ તું મારા પોઇન્ટ ઓફ વ્યુ ને સમજે એવું એસ્પેક્ટ હવે હું નથી કરતી અને ના મારે તારા આક્ષેપોની કોઈ સફાઈ દેવાની જરૂર છે. મારી લાઇફના ડીસીજન માટે હું પોતે જ રિસ્પોનસીબલ છું એનાથી તને કે બીજા કોઈને પ્રોબ્લેમ હોઈ તો હું કશું ન કરી શકું." 

એષણાના અવાજમાં એક અલગ પ્રકારની રૂષ્ઠતા હતી, પોતાનાથી, પરિવારથી, સંબંધોથી કે ભગવાનથી. વ્રજ આ એષણાને ઓળખતો ન હતો પણ હવે એ ચૂપ રહેવાનું મુનાસીબ સમજે છે. એ બાલ્કનીમાંથી જતો રહે છે, રસ્તામાં પોતાના ઈશ્વરને પ્રાર્થે છે કે એષણાને રસ્તો એ જ બતાવે, એને લડવાનું બળ આપે, એના વિકારો કે ઇમોશનથી ઉપર ઉઠાવે. પ્રેમ આપવાની સાથે પામવો હરેક જીવનો અધિકાર છે,એષણાનું જીવન પણ ખુશી,પ્રેમ અને શાંતીથી મઘમઘતું રહે. 

બીજી તરફ એષણાની આંખમાંથી એક -બે બુંદ આંસુ ખરે છે,ના ઈચ્છતા પણ વ્રજને કોઈ અપરાધબોધ,અકળામણ મહેસુસ કરાવવા બદલ પોતાને ગિલટી ફિલ કરે છે,એને ગુસ્સો આવે છે પોતાના પર પણ બીજી ક્ષણે પોતાની જાતને સમેટી, સંભાળી પાર્ટી હોલ માં જતી રહે છે....