શ્રુતિ મન ન હોવા છતાં ઉઠે છે, ઘડિયાળના ટકોરે ચાલવું એક વર્કિંગ વુમન માટે કેટલું જરૂરી છે એ એને પોતાને જ ખબર હોય છે. થોડી એક્સરસાઇઝ કરી ફ્રેશ થઈ ફટાફટ કિચન માં જાય છે. સવારે જે બનાવાનું હતું એની તૈયારી રાત્રે જ કરીને એ સુતેલ. બધા માટે સવારનો નાસ્તો, બપોર નું જમવાનું , બધાના ટિફિન ભરવાનું અને આ બધા કામ પરવારી રસોડું સ્વચ્છ કરી ફટાફટ પોતાના રૂમમાં આવે છે. 5 મિનીટ માં એને ઓફીસ જવાનો સમય થતો હતો. એ વાળ ઓળી, કાજલ ,બિંદી લગાવી ને દુપટ્ટો ચહેરા પર બાંધી, હેલ્મેટ ,ટિફિન, બેગ લઈ પાંચ મિનિટમાં તો ઘરની બહાર પોતાની એકટીવા પાસે પહોંચી જાય છે.

એવું નથી કે ઓફિસે આવી ઘર ભુલાય જાય છે. આજ ની મોડર્ન વર્કિંગ વુમન ઓફિસની 8-9 કલાક ની જોબ અને ઘર સફળતાપૂર્વક સાચવે છે. એટલે એ બધુ કરી શકે એનો શ્રેય તેને એકલીને નથી જતો. અત્યારના મોડર્ન મેન પણ ગર્વપૂર્વક પોતાની પત્નીનો સહકાર આપે છે. જેમ સ્ત્રી ઘરની જવાબદારીઓ ને વિના કોઈ વિરોધ સંભાળે છે એવી રીતે પુરુષ પણ પોતાની પત્ની ની જરૂરિયાતોને સમજે છે, એમની સલામતી, ભાવનાઓને સાચવવાનું પૂરું ઘ્યાન રાખે છે.

ઓફિસે આવીને શ્રુતિ નિષ્ઠાથી પોતાનું કામ કરે છે. ઘરના વિચારો ક્યારેક એના મનમાં રમે છે.બધાની જરૂરિયાતોનું ધ્યાન રાખવું એનો સ્વભાવ બની ગયો છે. સાંજે ઘરે જતા રસ્તામાં ફરી પ્લાનીંગ શરૂ થઈ જાય છે કે ઘરે જઈને ક્યાં ક્યાં કામ કેવી રીતે પુરા કરવાનાં છે. ક્યાં કામ ને કેટલી અગ્રતા આપવાની છે,ક્યાં કામ મુલતવી રખાશે. ઘરે જઈ ઑફિસમાં આખો દિવસ કરેલ કામના થાકને દૂર કરવાનો સમય નથી.સમય સાથે સારી દોસ્તી છે શ્રુતિની.

કહેવાય છે કે જે સમયને સાચવીને જીવે, સમય એને જરૂર સાચવે. ઘરે જઈને ડિનર બનાવીને બધાને જમાડે, પોતે છેલ્લે જમે. શ્રુતિને એકલી જમવાનું બાળપણથી પસંદ નહોતુ. ઘરનાં બધા સભ્યો જમી લે ત્યારે છેલ્લે શ્રુતિ અને નિસર્ગ જમવા બેસે અને જમતા જમતા આખા દિવસમાં થયેલ મહત્વની વાતો કરે. જમીને રસોડાના કામ પરવારી શ્રુતિ જ્યારે પથારી જોવે ત્યારે બસ ઊંઘ કરવાનું મન થાય પણ નિસર્ગને સાંભળવો, એને સમય આપવો પણ મહત્વનું લાગવાથી બંને 1-2 કલાક એકબીજા માટે ફાળવે. એકબીજાને વધુ સારી રીતે જાણવા, એકબીજાને પોતાના અહમ કરતા ઉપર રાખવા, કદર કરવી, એકબીજાની દુખતી નસો ને ના છંછેડવી, એકબીજાના સપનાઓને પોતાના સપના ગણીને સાથે જીવવું અને છતાં પોત પોતાની સ્વતંત્રતાને ના ગુમાવવી, મુશ્કેલીમાં પોતાના સાથીનો સાથ આપી એને સાથે હલ કરવી, એકબીજાના સ્વભાવને અનુરૂપ ના થઇ શકાય કદાચ તો પણ જેવા હોય એવા બધા ગુણ- દોષ સાથે સ્વીકારવાનો પૂરો પ્રયાસ કરવો અને એકબીજાને એક શ્રેષ્ટ, સંતુષ્ટ, સુંદર વ્યક્તિ બનાવામાં મદદ કરવી, એકબીજાના વિકાસ તરફ પગલાં માંડવા અને આવા ઘણાં નાના મોટા પ્રયાસો ધ્યાનપૂર્વક સંબંધોને સુંદર કરવા જો થતા રહે તો આપણે વર્ષમાં બસ એકદિવસ વેલેન્ટાઈન મનાવાની જરૂર ન પડે, પ્રેમ તમારા સમગ્ર અસ્તિત્વનો પાયો બની જાય, પ્રેમ તમને રોજ થોડું વધુ સારું જીવવા પ્રેરે અને આખા વિશ્વમાં પ્રેમની શક્તિ પ્રસારે તો જીવન આખું એક ઉત્સવ જેવું ના લાગે?